Cliënten, medewerkers en vrijwilligers van ZGR maken de aankomende zes dagen een bijzondere reis naar het Zuid-Franse bedevaartsoord Lourdes. In deze blog delen ze hun belevenissen.

Donderdagavond na de warme maaltijd mochten wij vanuit ZGR en VNB deelnemen aan de Lichtprocessie. Gewapend met een kaarsje in de hand zijn we al zingend en biddend over de Esplanade gelopen. Een bijzondere gebeurtenis en een schitterend gezicht. Een lint van lichtjes, die de duisternis liet verdwijnen en saamhorigheid, geloof en kracht liet ontstaan. De Lichtprocessie eindigde op het Rozenkransplein, waar opnieuw gebeden en gezongen werd. Dat het licht in de wereld, tegelijkertijd een lichtje mag zijn voor elkaar. Na de Lichtprocessie werd er in het hotel nog geproost door cliënten en medewerkers op een fantastische en dankbare tweede dag.

Gistermorgen, na een rustige start van de dag, zijn de meesten van ons naar oud Lourdes geweest voor een rondleiding langs de plekken uit de jeugd van Bernadette Soubirous. Hiervoor zijn we met een lift naar boven gegaan. Boven aangekomen hebben we onder leiding van Hetty eerst gezamenlijk in het zonnetje ochtendgymnastiek. Cliënten en medewerkers blijken nog steeds soepel in de heupen te zijn. Oud Lourdes is een mooi karakteristiek plaatsje met veel smalle stijle straatjes, die enigszins een uitdaging vormen voor de rolstoelers en hun begeleiders. Maar met een beetje hulp hier en daar en wat extra spierballen van de mannen verloopt dit elke keer weer meer dan goed.

Het middagprogramma bood ruimte voor een eigen invulling. Zo zijn er cliënten en medewerkers de kleine souvenirwinkeltjes ingedoken om wat leuks mee te nemen naar huis. Velen van ons hebben vanmiddag ook water bij de bron gehaald, en is er een kaars aangestoken voor alle cliënten, medewerkers en vrijwilligers van ZGR. Er is hier volop ruimte en gelegenheid voor het branden van een kaars, voor velen een bijzonder moment van overdenking, hoop, dankbaarheid en kracht. Een van de cliënten was zo slim om zelf een waxinelichtje mee te nemen van huis en deze in haar jaszak te doen, dat scheelt toch net weer in de kosten.

Vanmiddag zijn cliënten en medewerkers even van elkaar gescheiden. De cliënten hebben heerlijk in de schaduw gezeten en samen met pastor Hans de kruisweg gebeden. Medewerkers hebben een inspirerende teambuilding gehad onder leiding van Moni, een bijzonder ontroerend samenzijn, waarbij iedereen op zijn eigen manier geraakt werd door de passende en treffende woorden van Moni.

In de avond heeft iedereen genoten van een heerlijke maaltijd, waarbij de mannen verbroederend een tafel deelde. De onderlinge sfeer in de groep is erg goed en gezellig, er worden veel verhalen en ervaringen gedeeld en verbanden vanuit het verleden gelegd. Samenwerken is het sleutelwoord. Soms ontstaan er alleen wat problemen met het pasjessysteem van het hotel. Alle pasjes zijn hetzelfde en bevatten geen kamernummers. Dat geeft soms verwarring. Want wie is heeft welke pas van welke kamer en wanneer heeft iemand deze weer nodig? Soms dus maar drie keer proberen en tot de conclusie komen dat het toch het pasje van de buurvrouw was!

Vandaag na een voor ons waardevolle en dankbare dag willen we een mooi gedicht met jullie delen waaruit jullie hopelijk inspiratie op kunnen doen.

Ik droomde eens en zie
ik liep aan ‘t strand bij lage tij.
Ik was daar niet alleen,
want ook de Heer liep aan mijn zij.

We liepen samen het leven door,
en lieten in het zand,
een spoor van stappen; twee aan twee,
de Heer liep aan mijn hand.

Ik stopte en keek achter mij,
en zag mijn levensloop,
in tijden van geluk en vreugde,
van diepe smart en hoop.

Maar als ik het spoor goed bekeek,
zag ik langs heel de baan,
daar waar het juist het moeilijkst was,
maar één paar stappen staan.

Ik zei toen “Heer waarom dan toch?
Juist toen ik U nodig had,
juist toen ik zelf geen uitkomst zag,
op het zwaarste deel van mijn pad…”

De Heer keek toen vol liefde mij aan,
en antwoordde op mijn vragen;
“Mijn lieve kind, toen het moeilijk was,
toen heb ik jou gedragen…