Cliënten, medewerkers en vrijwilligers van ZGR maken de aankomende zes dagen een bijzondere reis naar het Zuid-Franse bedevaartsoord Lourdes. In deze blog delen ze hun belevenissen.
Vanmorgen dachten wij uit te kunnen slapen, maar niets was minder waar. Voor dag en dauw werden de clienten en medewerkers uit bed getrommeld door Toos en Nel. Die met de waskom en schrobborstel in de weer waren voor een schrobbeurt of koude douche. Met hilarische taferelen en cliënten schuddend van het lachen in hun bed als gevolg!
Eenmaal van alle sensatie bijgekomen kon er rustig ontbeten worden. Hier werden ook de plannen voor de dag doorgenomen. In de ochtend stond er niets op het programma. Velen van ons zijn nogmaals de souvenirwinkeltjes ingedoken. Hier in Lourdes zijn vele vele insignes (speldjes) te koop. Deze insignes worden al van oudsher verzameld en gedragen door pelgrims. Deze tonen de identiteit van de drager aan, maar hebben ook een beschermende amuletachtige functie. In de groep worden deze insignes aan elkaar gegeven met een mooie boodschap of betekenis gericht aan en voor elkaar.
Er is hier een winkeltje genaamd ‘Limburgs winkeltje’ dat gerund wordt een Nederlandse vrouw. Een erg leuke winkel waar vele mooie souvenirs te koop waren. Jullie raden het al, hier was het dus drukker dan druk.
Vanmiddag stond er een excursie naar de Pyreneeën op het programma. Met twee bussen zijn we via kronkelige wegen met diepe dalen naar boven gereden. Onderweg genoot een ieder van het mooie uitzicht en de prachtige vergezichten. In Gavernie zou een stop worden gemaakt waarbij er tijd was voor koffie en een korte wandeling. Helaas voor ons kwamen er op dat moment een paar donkere regenwolken langs. Dus ook hier maar weer.. hop hop in de bus terug naar Lourdes. Een van de bussen is nog wel gestopt bij de Pont Napoleon, waarbij het verhaal gaat dat wanneer je deze brug vier keer overgaat (waarbij je de laatste keer wordt gedragen), je binnen een jaar in verwachting bent. Clienten bleven veilig in de bus… maar medewerkers durfden het wel aan om naar de overkant te lopen en terug…. Wordt vervolgd!!
Dachten we vandaag alles gehad te hebben….werden we laat op de avond nog getrakteerd op het bezoek van een pastoor en twee kloosterzusters in fluoriserend roze! Want hoe was het toch mogelijk dat er vandaag geen viering was bijgewoond. Het bevel: op de knieën voor een Weesgegroet! Met tranen van het lachen en zelfs de minder mobiele cliënten geknield op de grond werd dit al lachend volbracht. Moni onze pastor heeft nog gebiecht omdat ze altijd alles kwijt is, gelukkig werd dit haar vergeven met een zegening. Aansluitend werd het ZGR Lourdeslied in volle glorie gezongen!
